რამდენად საშიშია პარაზიტები ორგანიზმში?

სპეციფიკური დაავადებები კლასიფიცირებული, როგორც ინფექციური მოიცავს პარაზიტოზს. ისინი გამოწვეულია სპეციალური პარაზიტებით, რომლებიც ადაპტირებულნი არიან ადამიანის სხეულში ან მის სხეულზე, იკვებებიან და მრავლდებიან მასში ან მისი დახმარებით. ამ შემთხვევაში, ადამიანი შეიძლება იყოს პარაზიტების როგორც შუალედური, ასევე საბოლოო მასპინძელი (ანუ ორგანიზმში ვითარდება ან კვერცხები და ლარვები ან ზრდასრული ინდივიდები). პარაზიტების ტიპისა და დაზიანების ადგილმდებარეობის მიხედვით შეიძლება გამოვლინდეს მათ მიერ გამოწვეული მრავალი დაავადება. ყველაზე გავრცელებულია ჰელმინთოზი - ჭიების სპეციალური სახეობის პარაზიტიზმის შედეგად გამოწვეული დაავადებები.

პარაზიტები: სხვადასხვა სახის ჰელმინთები ორგანიზმში

პარაზიტების ყველაზე დიდი ჯგუფი, რომელსაც შეუძლია იცხოვროს ადამიანის სხეულში, არის სხვადასხვა ტიპის ჭიები, ბრტყელი და მრგვალი. ისინი მიეკუთვნებიან დაავადების ცალკეულ ჯგუფს, რომლებსაც ექიმები ერთობლივად უწოდებენ "ჰელმინთიასებს". ამ ჯგუფის თითოეულ პარაზიტს აქვს ინფექციის საკუთარი მარშრუტები და მეთოდები, სასიცოცხლო ციკლის თავისებურებები და კლინიკური გამოვლინებების განვითარება, ასევე მისი მკურნალობის მეთოდები. გარდა ამისა, თითოეულ პარაზიტს შეუძლია, თავისი სასიცოცხლო ციკლიდან გამომდინარე, გამოიწვიოს კონკრეტული გართულებები. ყველაზე გავრცელებული პარაზიტები, რომლებითაც ადამიანები შეიძლება დაავადდნენ, არის ჭიები და მრგვალი ჭიები, ტრიქინელა, ღორის ან მსხვილფეხა რქოსანი ჭიები.

პარაზიტების სახეები და ინფექციის კურსის მახასიათებლები

თუ არსებობს ჰელმინთური ინფექციის არაპირდაპირი ნიშნები, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ პარაზიტის ერთ-ერთი სახეობა ცხოვრობს ადამიანის სხეულში. თუმცა, იმისთვის, რომ მკურნალობა ეფექტური და სწორი იყოს, მნიშვნელოვანია იცოდეთ პარაზიტების სპეციფიკური ტიპები, აგრეთვე, თუ რომელი ორგანოები და სისტემები ზიანდება მათ მიერ. ამისათვის მნიშვნელოვანია გაიაროთ სრული გამოკვლევა და გაიაროთ მთელი რიგი ტესტები. რატომ არის ეს საჭირო?

უპირველეს ყოვლისა, მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ სხვადასხვა ტიპის პარაზიტები ცხოვრობენ მასპინძლის სხეულში ლარვის მდგომარეობაში (თუ ადამიანი მისი შუალედური მასპინძელია) ან სქესობრივად მომწიფებული ინდივიდი (თუ საბოლოო მასპინძელია). ამასთან დაკავშირებით, თერაპიული ეფექტი, იმისდა მიხედვით, თუ რა სტადიაზეა მატლი პარაზიტირებული, შეიძლება იყოს განსხვავებული, ისევე როგორც პარაზიტის ჰაბიტატი.

ისეთი ტიპის პარაზიტები, როგორიცაა ექინოკოკი, საშიში იქნება ადამიანისთვის ლარვის სტადიაზე. ლარვები, ტოქსიკური სითხით სავსე მრგვალი კისტის კაფსულის სახით, აზიანებს ფილტვებს, ღვიძლს, თირკმელებს ან ტვინს. ამ ორგანოების შიგნით, მრავალი თვის ან წლის განმავლობაში, იზრდება ექინოკოკური კისტა, რომლის შიგნით არის ლარვები. მაგრამ ასეთი ტიპის პარაზიტები, როგორიცაა ჭიები, ცხოვრობენ სხეულში სქესობრივად მომწიფებული ინდივიდების სახით. მდედრები გამოდიან სწორი ნაწლავიდან, რათა დადონ მილიონობით კვერცხუჯრედი, რომლებიც გარე გარემოში გამოიყოფა განავლით.

პარაზიტების ტიპისა და მათზე ორგანიზმის ინდივიდუალური რეაქციების, დაზიანების ლოკალიზაციისა და ორგანიზმის პასუხის მიხედვით, კლინიკური გამოვლინებები მერყეობს უსიმპტომოდან გამოხატულ და მძიმე, თუნდაც ფატალურამდე. ასევე უნდა გვახსოვდეს, რომ არსებობს შერეული ინფექციების ვარიანტები, როდესაც ორგანიზმში ერთდროულად რამდენიმე ტიპის პარაზიტი ცხოვრობს.

როგორ ხვდებიან პარაზიტები ორგანიზმში?

ორგანიზმში პარაზიტების შეღწევის გზები შეიძლება განსხვავებული იყოს. ინფექცია ხშირად ხდება მაშინ, როდესაც პარაზიტის კვერცხები ადამიანის ორგანიზმში შედიან დაბინძურებული საკვებით ან წყლით, ჭუჭყიანი ხელებიდან, ასევე დაზიანებული კანიდან, მწერების ნაკბენით. ხშირად, ჭიის კვერცხები დიდხანს რჩება კვერცხების სახით ნიადაგში, წყალში ან საგნების ზედაპირებზე. სხეულში შეღწევისას, რომელსაც სათანადო მკურნალობა არ გაუვლია, პარაზიტები შეაღწევენ სხეულში, სადაც კვერცხები სწრაფად მწიფდება და მათგან გამოდიან ლარვები (პარაზიტის შუალედური ვერსიები) ან მომწიფებული ინდივიდები.

მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ორგანიზმში არსებული პარაზიტები სერიოზულ ზიანს აყენებენ, მაშინაც კი, თუ დაზიანების აშკარა ნიშნები არ არის. უპირველეს ყოვლისა, ისინი ჭამენ მასპინძელს, ართმევენ მას საკვებ ნივთიერებებს, ვიტამინებსა და მინერალებს. გარდა ამისა, ორგანიზმში არსებული პარაზიტები მკვეთრად ზრდის ორგანიზმის ალერგენობას, აძლიერებს იმუნურ სისტემას, რაც საფრთხეს უქმნის კანის სპონტანურ განვითარებას და სხვა ალერგიულ რეაქციებს ადრე საკმაოდ ნაცნობ პროდუქტებსა და ნივთიერებებზე.

სხეული არ რჩება გულგრილი მასში ჭიების შეღწევის მიმართ, განსაკუთრებით თუ ეს არის რბილი ქსოვილი და შინაგანი ორგანოები. ამრიგად, კუნთებსა და ქსოვილებში წარმოიქმნება დამცავი ანთებითი კაფსულები, რომლებიც გამოყოფენ პარაზიტს ჯანსაღი ქსოვილებისგან. ეს იწვევს პარაზიტული ცისტების წარმოქმნას, რომლებიც ხშირად ივსება ჭიების ნარჩენებით. ხშირად ორგანიზმი ასევე რეაგირებს საჭმლის მომნელებელი დარღვევების მქონე პარაზიტების შეყვანაზე, თუ ეს არის ნაწლავებში მცხოვრები ჭიები, მადის ცვლილება, წონის მერყეობა და ქრონიკული დაავადებების გამწვავება.

არ იფიქროთ, რომ პარაზიტების პრობლემა მხოლოდ ყველაზე ღარიბი ქვეყნებიდან და ჰიგიენისადმი უყურადღებო ადამიანებისთვისაა აქტუალური. ჰელმინთების გავრცელება გასაოცარია; ჯანმო-ს თანახმად, ის შედარებულია ისეთ დაავადებებთან, როგორიცაა ARVI და გრიპი. ამიტომ აუცილებელია რეგულარული გამოკვლევების ჩატარება და პარაზიტოზის გამორიცხვა.

რა სახის პარაზიტის ტესტია საჭირო?

ბევრი პაციენტი შეცდომით თვლის, რომ პარაზიტების ერთჯერადი ტესტი (განავალი ან ნაცხი პერიანალური მიდამოდან), რომელიც უარყოფით შედეგს აჩვენებს, არის ორგანიზმში პარაზიტების არარსებობის გარანტი. თუმცა, სინამდვილეში ყველაფერი ასე არ არის და ეს შედეგი არაფერს ნიშნავს. პირველ რიგში, პარაზიტები შეიძლება იყოს ნაწლავის გარეთ, ცხოვრობენ სხვა ორგანოებსა და ქსოვილებში, შემდეგ კი მათი კვერცხები ან ლარვები უბრალოდ არ მთავრდება განავალში.

მეორეც, პარაზიტებზე ტესტების გავლის დროს შეიძლება იყოს პარაზიტის სიცოცხლის პერიოდი, როდესაც ის ჯერ კიდევ ან აღარ დებს კვერცხებს. და მესამე, არსებობს რისკი, რომ ანალიზის ყველა პირობა არ არის დაკმაყოფილებული და, შესაბამისად, კვერცხუჯრედები უბრალოდ არ არის ნაპოვნი იმ ნიმუშში, რომელიც იყო მოწოდებული.

ამიტომ, თუ ვსაუბრობთ ნაწლავის ჭიებზე, როცა პარაზიტებზე ტესტირებას ნიშნავენ, პარაზიტების არსებობა-არარსებობის დასადასტურებლად განავალს იღებენ სამჯერ გარკვეული ინტერვალით. მხოლოდ ამ ტექნიკას შეუძლია დაადასტუროს ან უარყოს დიაგნოზი 90% -მდე ალბათობით.

ამ მხრივ უფრო საჩვენებელია ვენიდან აღებული პარაზიტების ანალიზი, გარკვეული ჭიების მიმართ ანტისხეულების განსაზღვრით. თუ ორგანიზმი ცოტა ხნის წინ დაუკავშირდა პარაზიტს, მასზე იქნება M კლასის ანტისხეულები, რომლებიც გამოავლენს პათოგენს. პარაზიტის გრძელვადიანი არსებობა ასევე გამოიმუშავებს სხვა კლასის ანტისხეულებს.